تفاوت مهندس موسوی با بسیاری از افرادی که در اصطلاح سیاسی معتدل شناخته می شوند و البته بعضی از اعضای کابینه ی آقای خاتمی و هاشمی هم جزء آنان بودند در این است که وقتی برای کشور احساس خطر می کند، حاضر است نقش تاریخی و سیاسی خود را ایفا کند. در این چند ماهه با همه ی التهابی که در جامعه هست و با همه ی دل نگرانی هایی که نخبگان جامعه از ادامه ی سیاست های دولت فعلی ابراز می دارند، ازبیشتراعضای کابینه ی آقای هاشمی وخاتمی که خودشان در جلسات خصوصی نیزمنتقدان جدی و دو آتشه دولت فعلی هستند، اظهار نظرو نقد و نظرعلنی در مورد وضعیت فعلی شنیده نشده است. گرچه اکثر آنان آمادگی کامل دارند که پس از پیروزی رئیس جمهور، باکمال اشتیاق و به دلیل شیفتگی خدمت به مردم هر پست مهمی را بپذیرند و معمولا هم به دلیل اینکه آنها به دلیل همین سکوت وبی تفاوتی، عناصر افراطی شناخته نمی شوند همه هم از وجود پر برکتشان استقبال می کنند. اما از قول مهندس موسوی نقل شده که چون نه در دوران آقای هاشمی - علیرغم اختلاف نظرهایی که داشته -  ونه در دوران آقای خاتمی، برای کشور و سرمایه های مادی ومعنوی آن احساس خطر نمی کرده، در صحنه ی سیاسی فعال نبوده است ولی چون اکنون برای کشور احساس خطر جدی دارد، حاضر است نقش موثری ایفا کند. همان دغدغه ای که خود آقای خاتمی هم به شدت درگیر آن است و با آن که می داند فردای پیروزی در انتخابات، با چه سختی های غیر قابل باوری روبرو است، خود را آماده می کند که در صحنه ی سیاسی کشور حاضر شود. سختی هایی که بخشی از آن به خاطرمیراث وضعیت  اقتصادی وسیاسی دولت نهم خواهد بود و بخشی مثل دوران قبل توسط مخالفان قدرتمند درون حکومتی ایجاد خواهد شد وبخشی از آن به خاطرایجاد توقعات غیر قابل اجرا است که توسط بعضی ازمشوقان امروزیش شکل خواهد گرفت. همکاری عناصر دلسوزی مثل خاتمی وموسوی وسایر دلسوزان اصلاح طلب و خطر پذیر کشور با یکدیگر، راه مطمئنی برای نجات کشور است که فکر می کنم چشم انداز آینده جریان اصلاح طلبی به زودی روشن می شود.

بنقل از :http://www.webneveshteha.com